Η ανίχνευση ενός βιβλίου και η διάσωση ή ανοικοδόμηση ολόκληρης της βιβλιοθήκης είναι μια φανταστική περιπέτεια. Η τρέχουσα συλλογή μας αποτελείται από βιβλιοθήκες 52 μονών εννέα θρησκευτικών τάξεων και αποτελούν ένα μικρό αλλά σημαντικό μέρος του συνόλου που διατηρείται από το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας.
Η προέλευση αυτών των μοναστηριακών βιβλιοθηκών οφείλεται στην επιθυμία των πρώτων Φραγκισκανών να δώσουν τριτοβάθμια εκπαίδευση στους ντόπιους, καθώς και να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση των ίδιων των θρησκευτικών που ήρθαν από την Ισπανία με μικρές παραγγελίες.
Ένα παράδειγμα του πρώτου ήταν το Κολλέγιο Santa Cruz de TlatelolcoΕπιπλέον, εκφράζεται η επιθυμία ορισμένων Φραγκισκανών να γνωρίζουν αυτόχθονες πεποιθήσεις, πεποιθήσεις και ενδιαφέροντα, που κορυφώνονται σε πολλές περιπτώσεις σε ανθρωπιστικές επιχειρήσεις διάσωσης. Το Tlatelolco ήταν μια γόνιμη γέφυρα για αυτήν την προσέγγιση. Το Σαν Φρανσίσκο Ελ Γκράντε, ο Σαν Φερνάντο, το Σαν Κοσμέ, μεταξύ άλλων, ήταν σπίτια όπου πολλοί Φραγκισκαννοί εκπαιδεύτηκαν που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους έως ότου επιβεβαίωσαν τη σειρά.
Σε αυτά τα σχολεία, για τους ντόπιους, και στα μοναστήρια, για τους αρχάριους, διατηρήθηκε εξίσου ένα μοναστικό καθεστώς με τάξεις στα Λατινικά, τα Ισπανικά, τη γραμματική και τη φιλοσοφία, σε συνδυασμό με τον κατεχισμό και τη λειτουργία. Για να υποστηρίξουν αυτές τις μελέτες, οι βιβλιοθήκες ή τα βιβλιοπωλεία, όπως κλήθηκαν εκείνη την εποχή, καλλιεργήθηκαν με έργα που έκαναν στη διάθεση των μαθητών θεμελιώδη ζητήματα και πτυχές της πολιτιστικής κληρονομιάς του Παλαιού Κόσμου.
Τα αποθέματα καταγράφουν έργα των ελληνικών και λατινικών κλασικών: Αριστοτέλης, Πλούταρχος, Βιργίλ, Νεανικός, Λίβυ, Άγιος Αυγουστίνος, των πατέρων της Εκκλησίας και φυσικά των Ιερών Γραφών, εκτός από τους κατηχισμούς, τα δόγματα και τα λεξιλόγια.
Αυτές οι βιβλιοθήκες, από την ίδρυσή τους, καλλιεργήθηκαν επίσης με τη συμβολή των αυτόχθονων γνώσεων στον τομέα της προ-ισπανικής ιατρικής, της φαρμακολογίας, της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Μια άλλη πηγή που τους εμπλουτίστηκε ήταν οι Μεξικάνικες Εντυπώσεις, προϊόν της σύντηξης των δύο πολιτισμών, οι οποίες γράφτηκαν σε αυτόχθονες γλώσσες. Το λεξιλόγιο της Molina, η Ψαλμοψία Χριστιανά του Σαχαγκούν, και πολλά άλλα, γράφτηκαν στη Ναουατλ. άλλοι σε Otomí, Purépecha και Maya, γραμμένοι από τους φλόγους Pedro de Cante, Alonso Rangel, Luis de VilIalpando, Toribio de Benavente, Maturino Cilbert, για να αναφέρουμε μερικά. Με επικεφαλής τον μεγάλο Λατίνο Antonio VaIeriano, ντόπιο του Atzcapotzalco, ένα σώμα μεταφραστών και πληροφοριοδοτών σχετικά με τον αυτόχθονο πολιτισμό παρήγαγε θρησκευτικά δράματα στο Nahuatl για να διευκολύνει την ηχογράφηση. Πολλά κλασικά έργα μεταφράστηκαν από τρίγλωσσους αυτόχθονες, μιλώντας Nahuatl, Ισπανικά και Λατινικά. Μαζί τους, θα μπορούσε να ενταθεί η διάσωση αρχαίων παραδόσεων, η επεξεργασία κωδικών και η συλλογή μαρτυριών.
Παρά τις διάφορες απαγορεύσεις, τις μομφές και τις δημεύσεις μεξικάνικων εκτυπωτών, που αποφάσισε το Στέμμα, υπήρχαν ορισμένοι - όπως ο Juan Pablos - που συνέχισαν να τυπώνουν έργα Φραγκισκανών, Δομινικανών και Αυγουστινών στην Πόλη του Μεξικού και, πιστοί στο έθιμο, Τον 16ο αιώνα, τα πούλησαν απευθείας στο εργαστήρι τους. Τους οφείλουμε ότι συνεχίστηκε μια συγκεκριμένη παραγωγή που εμπλούτισε τα βιβλιοπωλεία με αυτό το είδος εργασίας.
Οι συμβατικές βιβλιοθήκες δεν εξαιρέθηκαν από το τρέχον πρόβλημα απώλειας βιβλίων λόγω κλοπής και πώλησης βιβλιογραφικού υλικού ορισμένων από τους κηδεμόνες τους. Ως μέτρο προστασίας από την προκαταρκτική απώλεια, οι βιβλιοθήκες άρχισαν να χρησιμοποιούν το «Σήμα Πυρκαγιάς», το οποίο υποδεικνύει την ιδιοκτησία του βιβλίου και το ταυτοποίησε εύκολα. Κάθε μοναστήρι δημιούργησε ένα περίεργο λογότυπο που σχηματιζόταν σχεδόν πάντα με τα γράμματα του ονόματος της μονής, όπως οι Φραγκισκανείς και οι Ιησουίτες, ή χρησιμοποιώντας το σύμβολο της τάξης, όπως και οι Δομίνικα, οι Αυγουστίνοι και οι Καρμελίτες, μεταξύ άλλων. Αυτή η σφραγίδα εφαρμόστηκε στα άνω ή κάτω κομμάτια της έντυπης ύλης, και λιγότερο συχνά στην κάθετη τομή και ακόμη και στο εσωτερικό του βιβλίου. Η μάρκα εφαρμόστηκε με ένα κόκκινο-σίδερο, εξ ου και το όνομά της «φωτιά».
Ωστόσο, φαίνεται ότι η κλοπή βιβλίων σε μονές έγινε τόσο συχνή που οι Φραγκισκαννοί πήγαν στον Ποντίφ Πίος Β για να σταματήσουν αυτήν την κατάσταση με ένα διάταγμα. Διαβάζουμε λοιπόν στο Ποντιακό Διάταγμα, που δόθηκε στη Ρώμη στις 14 Νοεμβρίου 1568, τα εξής:
Σύμφωνα με όσα μας πληροφορήθηκαν, ορισμένοι θαυμάσιοι με τη συνείδησή τους και άρρωστοι με εχθρότητα, δεν ντρέπονται να βγάλουν τα βιβλία από τις βιβλιοθήκες ορισμένων μοναστηριών και σπιτιών της τάξης των αδελφών του Αγίου Φραγκίσκου για ευχαρίστηση και να κρατήσουν στα χέρια τους για χρήση τους, σε κίνδυνο των ψυχών τους και των ίδιων των βιβλιοθηκών, και όχι μια μικρή υποψία για τους αδελφούς της ίδιας τάξης · Εμείς, σε αυτό, στο μέτρο που ενδιαφέρει το γραφείο μας, επιθυμώντας να κάνουμε έγκαιρη θεραπεία, εθελοντικά και τις αποφασισμένες γνώσεις μας, ορίζουμε από το παρόν, καθένα από τα κοσμικά και τακτικά εκκλησιαστικά πρόσωπα οποιασδήποτε πολιτείας, βαθμό, τάξη ή κατάσταση που μπορεί να είναι, ακόμα και όταν λάμπουν με την επισκοπική αξιοπρέπεια, να μην κλέβουν με κλοπή ή με οποιονδήποτε τρόπο υποθέτουν από τις προαναφερθείσες βιβλιοθήκες ή κάποιες από αυτές, οποιοδήποτε βιβλίο ή σημειωματάριο, καθώς θέλουμε να υποτάξουμε σε οποιονδήποτε απαγωγέα στην ποινή του αφορισμού, και καθορίζουμε ότι στην πράξη, κανείς, εκτός από τον Ρωμαϊκό Ποντίφ, δεν μπορεί να λάβει απολύσεις, εκτός από την ώρα του θανάτου.
Αυτή η επισφαλής επιστολή έπρεπε να αναρτηθεί σε ένα ορατό μέρος στα βιβλιοπωλεία, έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν την αποστολική μομφή και τις κυρώσεις που επιβάλλονται από οποιονδήποτε αφιέρωσε ένα έργο.
Δυστυχώς, το κακό συνεχίστηκε παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν για την αντιμετώπισή του. Παρά αυτές τις αντίξοες συνθήκες, δημιουργήθηκαν πολύ σημαντικές βιβλιοθήκες που κάλυπταν γενικά τον σκοπό της υποστήριξης μελέτης και έρευνας που πραγματοποιήθηκε στις μονές και τα σχολεία των θρησκευτικών τάξεων που ευαγγελίστηκαν σε ολόκληρη τη Νέα Ισπανία. Αυτά τα βιβλιοπωλεία περιείχαν έναν τεράστιο πολιτιστικό πλούτο, των οποίων η ενσωμάτωση των διαφορετικών στοιχείων που τους αποτελούσαν τους έδωσε μια πολύτιμη συγκεκριμένη αξία για τη μελέτη του πολιτισμού της Νέας Ισπανίας.
Ήταν αληθινά κέντρα πολιτισμού που ανέπτυξαν ερευνητικό έργο σε πολλούς τομείς: ιστορικά, λογοτεχνικά, γλωσσικά, εθνοϊστορικά, επιστημονικά, μελέτες λατινικών και γηγενών γλωσσών, καθώς και διδασκαλία ανάγνωσης και γραφής σε αυτόχθονες ανθρώπους.
Οι συμβατικές βιβλιοθήκες κατασχέθηκαν κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Juárez. Επισήμως αυτά τα βιβλία ενσωματώθηκαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και πολλά άλλα αποκτήθηκαν από βιβλιοφίλους και βιβλιοπωλεία στην Πόλη του Μεξικού.
Προς το παρόν, η λειτουργία της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ανθρωπολογίας και Ιστορίας είναι ο συντονισμός των καθηκόντων οργάνωσης των συμβατικών ταμείων που φυλάσσει το Ινστιτούτο σε διάφορα κέντρα INAH της Δημοκρατίας, προκειμένου να τα θέσει στην υπηρεσία της έρευνας.
Ο συνδυασμός συλλογών, η ενσωμάτωση των βιβλιοπωλείων κάθε μοναστηριού και, στο μέτρο του δυνατού, η αύξηση του αποθέματός τους είναι μια πρόκληση και, όπως είπα στην αρχή, μια φανταστική και ελκυστική περιπέτεια. Υπό αυτήν την έννοια, τα «Σήματα Πυρκαγιάς» είναι πολύ χρήσιμα καθώς μας παρέχουν την ιδέα να ξαναχτίσουμε βιβλιοθήκες μονών και τις συλλογές τους. Χωρίς αυτούς, αυτό το έργο θα ήταν αδύνατο, εξ ου και η σημασία του. Το ενδιαφέρον μας για την επίτευξη αυτού έγκειται στην παροχή στην έρευνα της δυνατότητας να γνωρίζουμε, μέσω μιας αναγνωρισμένης συλλογής, την ιδεολογία ή τα φιλοσοφικά, θεολογικά και ηθικά ρεύματα κάθε τάξης και την επιρροή τους στην ευαγγελιστική και αποστολική τους δράση.
Διάσωση, επίσης με τον προσδιορισμό κάθε έργου, μέσω καταλόγων, των πολιτιστικών αξιών της Νέας Ισπανίας, παρέχοντας τις διευκολύνσεις για τη μελέτη τους.
Μετά από επτά χρόνια εργασίας σε αυτήν τη γραμμή, η ολοκλήρωση και η ενοποίηση των συλλογών επιτεύχθηκε ανάλογα με την προέλευσή τους ή τη συμβατική προέλευσή τους, την τεχνική τους επεξεργασία και την προετοιμασία εργαλείων διαβούλευσης: 18 δημοσιευμένοι κατάλογοι και μια γενική απογραφή τα κεφάλαια που φυλάσσει η INAH, σύντομα να εμφανιστούν, μελετά για τη διάδοση και τη διαβούλευση τους, καθώς και δράσεις που στοχεύουν στη διατήρησή τους.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη Ανθρωπολογίας και Ιστορίας έχει 12 χιλιάδες τόμους από τις ακόλουθες θρησκευτικές παραγγελίες: Καπουτσίνους, Αυγουστίνους, Φραγκισκανείς, Καρμελίτες και την εκκλησία των ρητόρων του Σαν Φελίπε Νέρι, από τους οποίους ξεχωρίζει το Σχολείο Μορέλια, Φράι Φελίπε ντε Λάσκο. , Francisco Uraga, Εκπαιδευτικό Σεμινάριο της Πόλης του Μεξικού, Γραφείο Ιεράς Εξέτασης και Κολλέγιο Santa María de Todos los Santos. Τα βιβλιογραφικά κεφάλαια αυτού του είδους που οι φρουροί του LNAH βρίσκονται στη Γκουανταλούπη, Ζακατέκας, στο πρώην μοναστήρι του ίδιου ονόματος και προέρχονται από το προπαγανδιστικό κολλέγιο που είχαν οι Φραγκισκαννοί σε αυτό το μοναστήρι (13.000 τίτλοι). Προέρχονται από το ίδιο μοναστήρι, στη Γιουριέρα. , Guanajuato (4.500 τίτλοι), και στο Cuitzeo, Michoacán, με περίπου 1.200 τίτλους. Στο Casa de Morelos, στη Morelia, Michoacán, με 2.000 τίτλους, όπως και στο Querétaro, με 12.500 τίτλους από διάφορα συνέδρια στην περιοχή. Ένα άλλο αποθετήριο βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο της Πιθανότητας, όπου οι βιβλιοθήκες που ανήκουν στους Ιησουίτες και τις Δομινικανές παραγγελίες, με 4.500 τίτλους, και στο πρώην μοναστήρι της Santa Mónica στην πόλη της Πουέμπλα, με 2.500 τίτλους.
Επαφή με αυτά τα ευρωπαϊκά και νέα Ισπανία, επιστημονικά και θρησκευτικά βιβλία από ένα παρελθόν που μας ταυτοποιεί, μας εμπνέει με σεβασμό, σεβασμό και ευπρόσδεκτη ζητώντας την προσοχή μας προς μια ιστορική μνήμη που αγωνίζεται να επιβιώσει ενάντια στην εγκατάλειψη και την κοσμική παραμέληση στην ότι η αποικιακή καθολική ιδεολογία υποβιβάστηκε από έναν θριαμβευτικό φιλελευθερισμό.
Αυτές οι νέες ισπανικές βιβλιοθήκες, μας λέει ο Ignacio Osorio, "είναι οι μάρτυρες και συχνά οι πράκτορες δαπανηρών επιστημονικών και ιδεολογικών μαχών μέσω των οποίων οι νέοι Ισπανόφωνοι ανέλαβαν πρώτα το ευρωπαϊκό όραμα του κόσμου και δεύτερον ανέπτυξαν το δικό τους ιστορικό έργο"
Η σημασία και η επιβίωση αυτών των συμβατικών βιβλιογραφικών συλλογών απαιτούν και απαιτούν την καλύτερη προσπάθειά μας.
